Gurbetteki anne başlar saymaya; pişinin, lokumun ballısından, ketenin peynirlisi, katmerin yağlısından söz eder. Erişteyi, sironu tarif eder. Özlem gidermek için tutmaç aşı yapılır. Makarna için memleketten acı peynir "güveç peyniri" ısmarlanır. Tepside etli patatesin, bakır güvecinde "koçop" ta toprak kapta fasulyenin, tavadaki kuymak ın tadını hatırlamamak olanaksızdır. Fırından sıcak ekmek alınmışsa acı peynir akla gelmez mi? Mısır unu alırsın döğmeç yapmak için. Ne var ki ne ekmeği ne de yağı aynı tadı vermez.

Bu sefer döner çobanlıkta yediğin peyniri, kert ekmeği anlatırsın çocuklarına. Bir de masada otururken yer sofrasına bağdaş kurup oturduğumuzu, büyük bakır sinileri, evin büyüğü başlamadan eline kaşık alınmayacağını hatırlatırsın. Çocuğunu hastanede sünnet ettirirken kirveni, sana alınan hediyeleri hatırlarsın. Torununu parka götürdüğünde kaydıraklar, karda kaydığın " sıka" kızağı getirir gözünün önüne. Yine tahterevalliyi gördüğünde ise hoçovrela gelir aklına. Hoçovrela tahterevallinin sırıklardan yapılanıdır, köy yerlerinde. Ses çıkarması için de sırığın mile Geçtiği boşluğa kömür sürülürdü. İp atladığın, çelik çomak oynadığın, "nazar, nazar ne gezer" gezdiğin arkadaşlarını hatırlarsın hayal meyal... Çocukların o gürültüleri arasında. Çocukluğuna gidersin.

Hatıralarından başını kaldırıp uyandığında ise artık geri dönülmez bir dünyada olduğunun farkına varırsın. . Ama zaten memleketten anı olsun diye getirdiğiniz tarpoşlu bakır sahanlarla, bir şeker kerpeteni, eski bir kahve değirmeni vitrinin bir köşesindedir. Onlar unut maya karşı bir direnç abidesi gibi durur vitrininizde