Herkes onu KURDOĞİL bilirdi,
Sorsanız size Yusuf oğlu Bilal'im derdi,
Uzun boylu, zayıf biriydi,
Eski topraktı sağlam kişiydi.

Kıtlık vardı yokluk vardı,
Ev bark desen zaten dardı,
Konu komşi hatır sayardı,
Eş dost dedemi anardı.

Yavaş yavaş yürür, çok dudurdu,
Elindeki asayı beline kordu,
Çok az yer, tez uyurdu,
Karsniya'ydı anayurdu.

Dedem bizi çok severdi,
Torun değil "Kukul" derdi,
Küçük büyük mal güderdi,
Haram değil, helal yerdi.

Evde mal davar beslerdi,
Ninem ona eşlik ederdi,
Tütün samayı çok severdi,
Sigarıyı içmezdi, adeta yerdi.

Dedemin mesleği rençberlikti,
Arpayı buğdayı hasat etti,
Huyu sakin, davranışı mertti,
İki evlat bırakıp, şerefiyle gitti.

Elleri çok hamarattı,
Bazer tırpan, bazen tırmık çattı,
Harman zamanı malı sattı,
Yokluğu ile eşi dostu ağlattı