12 EYLÜL VE KARSNİYA
12 Eylül Türkiye tarihinin Artvin’in ve köyümüz tarihinin en büyük kırılma noktasıdır. Bu kırılma tarihinden en büyük payı alan illerin en başında gelenlerdendir Artvin. En çok etkilenen köylerden biri de Kapı Köyüdür. Bu tarihi sürecin 12Eylüle bedel ödeyenler tarafından yazılmaması, tarihe not olarak düşülmemesi beni üzüyor. Biliyorum ki örneğin “İnce Mehmet” gibi on tane roman çıkar Artvin Halkının yaşadıklarından.
Hal bu ki tarihe not olacak tek bir satır bile yazılmamıştır. Ne roman, ne öykü ,ne de şiir. Ne acı. Elimden gelse yıllarımı verir yazarım. Ama ben bir roman yazarı değilim.Hiç değilse “Köy İncelemesi” niteliğindeki bu sayfalara not düşmek yoktan iyidir diye düşündüm. Kapı köy Tarihi yazıp 12 Eylülü geçmek, akılla bağdaşacak gibi değil. Bence; 93 Harbi gibi. 99 depremi gibi geri dönüşümü mümkün olmayan acılar bırakmıştır. 12 Eylül. Toplumsal dokuda; ahlaki, insani değerlerde yaptığı tahribatın onarılması ise çeyrek asırdır asla mümkün olmamıştır. Asla olmayacaktır da. Bu olayda köyümüzün en büyük kazancı çok övündüğümüz dayanışma duygularının denek taşına vurulma sürecinden başarıyla çıkmasıdır. Başarılı çıkan köylerin belki de en önde geleni Bu başarıda en büyük pay belki de köydeki ilk tutuklanan kişilerin yaşlı, “aklı başında” insanların olmasıdır.Refik Aksakal, Enver Bayraktar, Yakup Bayraktar, Nebi Usta, ve Atanur Bayraktarın olması. Kendilerinden sonra karakola gidecekler için örnek teşkil etmeleri önemli bir etken oldu. Kapı köyünde yaşanan “devrimci uygulamalar” :::: Yaşlı kuşakla diyalogları olumluydu. Okuduklarını yaşlılarla paylaşıyorlardı. İlan edilmemiş bir kitap okuma kampanyası başlamıştı. Gençler adeta biri birileri ile yarışıyorlardı. Ayrıca okudukları kitapları toplandıkları, veya bir araya geldikleri zaman tartışıyorlardı. Okuduklarını daha iyi anlayan bir kitle oluşuyordu. Böylece köylü gençler arasında bir sınıf bilinci gelişmeye başlamıştı.Köyün sorunlarına sahip çıkıyorlardı. Örneğin köy mezarlığına yapılan duvar ağırlıklı olarak gençlerin özverili çalışmaları ile ve çok büyük emekler harcayarak yapıldı. Koh’ lardan kağnı ve kızaklarla taş taşındı. Çok uzun ve zahmetli bir süreci göğüsledi gençler. Kolay yapılacak bir iş değildi.
Köyde yardımlaşma, dayanışma konusunu nerdeyse kurumlaştırmışlardı. Köyün mera sorununa el atmış oluşturdukları bilirkişi heyeti ve ihtiyar heyetinin de desteklerini alarak mera sorununu çözmüş, köy içi yolları genişletmişlerdi. İhtiyar heyetinin doğru kararlar almasına katkı sunuyor, uygulanması için de heyetin arkasında bir güç olarak varlığını hissettiriyorlardı.Alınan kararlara uymayanlar için yaptırımlar uyguluyorlardı. Halk gençlerin bütün bu işleri yapmalarında hiçbir kişisel veya gurupsal menfaatlerinin olmadığını çok iyi biliyordu. Amaçları sadece iyi bir toplumsal hayata katkı sunmaktı.Küçük bir örnek daha:Köy düğünlerinde gelen “makara” yemek vermek için kap kacak hiçbir evde bulunması mümkün değildi. Bu yüzden her düğün sahibi makar gelmeden önce köyde kapı, kapı gezerek kap kacak kaşık çatal toplardı. Düğünden sonra tekrar ev, ev dağıtırdı. Gençler topladıkları delikanlı paralarını yemeyerek o paralarla yüz kişiye yetecek kap kacak, çatal kaşık. Ve tencere alarak köyün ortak malı zimmetine kayıt ettiler. Böylece az da olsa bir sorunu çok güzel bir çözüme kavuşturdular. O nedenle halk hemen her konuda de gençleri destekliyordu. Onlara karşı olan güven duygusu pekişmişti. DİĞER YAZILARI
Artvin
Masal Gibi Ama Gerçek
2 Yorum -
Yorum Yaz
