II BÖLÜM

         Karsniya köyüne uzaklardan bir çocuk geldi.Babası öldüğü için annesi ile büyüyünceye kadar yaşayacak. Büyüyünce babasının köyüne dönmek koşuluyla, babalığı karsniya köyüne getirildi. Karsniyada Yaz gelmiş.Okullar dağılmış.Köyün dışarıda okuyan tüm çocukları köye gelmiş.Köy çok canlı,çocuklar,inekler köpekler,kuzular hepsinin sesleri birbirine karışmış. Haziran ayı hava güneşli, sabah saat 6, etrafta tatlı bir bahar havası, havada gübre kokusu, yalman uykusundan uyanmış.Annesinin ineklerini sağdıktan sonra sıraya katmak için beklerken, bir taraf tanda köye gelen arkadaşları ile buluşacağı için çok sevinçlidir. İnekleri nahıra (inek sürüsü) götürdüğünde orada arkadaşlarından bazılarını görür. Arkadaşları ile konuşurlar, şakalaşırlar. Üstelik harmanlar denilen top sahasında top oynamak için karar kılarlar. Yalman futbolu çok severdi. Top oynayacakları için çok sevinçliydi. Hatta top oynarken kaç defa bacağını incitti. Parmaklarını burkutttu. Sakat, sakat yine top oynadı. Yalman(yalo) kısaca yalo denirdi. Yalo televizyon izlemez. Maç izlerken çirkin küfürler etmez. Kendisi top oynamayı çok severdi. İşte bugün Yalo top oynayacağı için acele, acele kahvaltı yaptı. Evden çıkacaktı ki babası Yaloya oduna gitmemiz lazım. Kayıp olma dedi. Yaonun başına sanki taş düşmüştü. Ama yapabilecek pek bir şey yoktu. Mecburdu babası ile birlikte oduna gitmeye. Çünkü en uygun babası ile oduna gitmesi gereken yaloydu.Yalonun babası öz değildi ama yaloya çok kızmazdı. Yalo oduna gitmenin, top oynamaktan daha öncelikli olduğunu biliyordu. Yalo öküzleri önüne katarak babası ile köye aşağı giderken, harmanlarda çocukları top oynadığını görünce üzüntüsünden gözlerinden yaşlar aktı.Yavaş yavaş kağnı sesi ile Kaskaylaya indiler, babası Yaloya birden kuvvetli bir şekilde bağırdı.Yalooo ! Arabada ip yok. Unutmuşuz. Dön ipi getir dedi. Yalo geriye döndü. Eve dönerken top sahasından geçeyim. Arkadaşlarım nasıl top oynuyorlar göreyim. Nasıl olsa yine babama ulaşırım. Ondan 4sonra ipe giderim diye düşünür. Yalo top sahasında arkadaşlarını görünce. Ya Yalo sen nerdesin? Yerin boş duruyor. Yalo oduna gideceğini söylesede arkadaşları( bir gol atalım) gider yine ulaşırsın dediler. Yalo dayanamayıp oyuna girdi. Yalo ve arkadaşları öyle bir oyuna dalmışlardiki akşam olmuş farkına varmamışlardı. Akşam olmuş Diğer çocukların aileleri onları evlerine çağırırken yalo birde etrafına bakar ki akşam olmuş ay ışığı bile çıkmış. Herkes evlerine koşa, koşa gidince Yalo çaresiz, üzgün, üzgün düşüne, düşüne mecburen evine doğru yürümeye başladı. Gerçi kendi evi de değil ya. Evine geldiğinde babası balkondan nerdesin diye sordu. Birazda kızdı. Babası at gelmemiş çabuk git atı bul der. Yalo suçluluk duygusu içinde sessizce atı aramak için yola çıkar. Yalo gece korkuyor. Ama çaresiz, zaten suçluluk hisside var. Köye yukarı doğru giderken caminin yanından geçerken bismillah, bismillah, bismillah diyerek geçer. Çünkü büyüklerden öğrendiği cin ve cazı gibi görülmeyen varlıklardan korunmanın tek yolu buydu. Bismillahlar la köy camisinin yanından geçtikten sonra, Atı bulmak için Balvana mevkisine gitmesi gerekir. Atların balvana mevkisinde otladığını biliyordu. Köyü çıktıktan sonra balvana deresine girince yalnızlık yaloyu daha çok korkuttu. Yalo yine bismillahlar la dereden geçtikten sonra, Balvana yokuşuna tırmanırken buradaki Karbangilin mezarlığa gelince ne kadar dua ve ne kadar bismillah varsa okuyarak mezarlığı da geçti. Yalo yürüdükçe köyden uzaklaşıyor. Uzaklaştıkça bir o kadarda korkusu artıyor. Gerçi köyün ışıkları gözüktüğü için köye bakarak biraz cesaretleniyor. Balvana yolunda yürürken bir taraftan cinleri düşünüyor. Bir taraftan atı düşünüyor. Bir taraftan kendi doğduğu köyünü düşünürken balvana tepesinin arka kısmına geçti. Balvana’nın arkasındaki garip mezarını görünce yine korkudan tüyleri diken, diken oldu. Geriye dönmeyi düşündü ama bu olmazdı. Bugünkü olaydan sonra atı bulup öyle gitmeliydi eve. Yine Allaha sığınarak, tüm duaları okuyarak, bismillahlar okuyarak bu mezardan da geçti. Çürük göl’ün tepesine çıkınca İnanılması mümkün olmayan bir varlık çıktı karşısına. Uzuuun boylu, uzuuuun etekli bir kadın canavar. Sağa sola koşup duruyor. Yalonun ayakları titremeye başladı. Gözleri karardı tüm kuvveti kesildi yere yığıldı. Hafif bir baygınlık geçirdi. Yalo biraz bekledikten sonra baktı ki yanına gelen kimse yok. Yavaş, yavaş kendine gelmeye başladı. Yalo daha önce 5köydeki okumuş ağabeylerden bir bilgi öğrenmişti. Bir insan çok korktuğu zaman değişik varlıklar, değişik bir canlı olarak gözükür. Bu aklına gelince cesaretlenip kendini toparlayıp kalkıp bu canavara doğru yürümeye karar verdi. Yalo cesaretle bu canavarın üstüne yürüdükçe canavar hem küçülüyor. Hem de az koşuyordu. Yalo canavarın yanına geldiğinde ufak bir kavak çalısının esinti ile sallandığını gördü. Buna çok sevindi. Az öteden sesler gelmeye başladı. O tarafa gittiğinde atların orada olduğunu otladıklarını gördü. Yalo atını çok severdi atı çağırınca yanına geldi..Atı tutup çeke, çeke geçici evine doğru yollandı.

                                    YALMAN KARSNİYALI