Nevzattan çok parlak bir fikir geldi.”Sizin koma girip orada oynayalım” Kom ahırımızın bitişiğinde küçücük pencereli bir yerdi.Nasılsa orası boştu.Altı fışkı dolu, en azından ıslak değildi.Biraz fışkı tozu bulaşsa da çıkınca silkeriz giderdi.Fışkı tozu yutsak da bu oynamaya değerdi.Ama içerisi yeterince aydınlık değildi.Küçücük pencereden süzülüp gelen ay ışığı içeriye loş bir ışık veriyordu. Olmadı, dışarı çıktık. Zeki “Ben Şaban amcaların penceresinden bağıracağım, belki bir eğlencelik yakalayabilirim” düşüncesi ile Rezzak amcaların harmanına açılan alçak pencereye yanaştı.Tilki gibi bağırmaya başladı. İçeride müthiş bir gürültü kopması ile paniğe kapılan Zeki kendini nefes nefese yanımıza zor attı. Dışarıda  Dolunayın aydınlığı beyaz örtüsüne bürünmüş köy  gümüşi bir aydınlıktaydı.Biz kafadarlar evimizin önündeki toprak bacanın altındaki gölgeye saklanmıştık.Şaban amca bir iki bağırıp susacak, biz de yolumuza gideceğiz, ya da  başka bir eğlence arayacağız kendimize. Hayır, hiç de öyle olmadı, gittikçe sesler çoğaldı. Biz de çocuk psikolojisi ile, gelip bizi bulacak, kulağımızdan tutup babalarımıza şikayete götürecek diye korkuyoruz.Korkularımızı yenerek Şaban amcaların eve doğru yaklaştık. Bir de ne görelim bütün mahalle orada, kıyamet şamata.

                          Zeki pencereden bağırırken ( Allahın hikmeti bu ya ) tilki gerçekten Şaban amcaların tavuklarının bulunduğu avluya eşiğin altındaki oyuktan giriyormuş. Zaten Şaban ve kardeşi Rıza ( hoca) amcaların kışlık odalarının kapısı bu avluya açılırdı. Tilki bağırması sesi ile fırlayan Şaban amca elindeki yastıkla ilk kapının altındaki deliği tıkar.Hanımına ışık getirmesini bağırarak ister. Azime bacı duvardaki petrol lambasını eline alır, hızla kapıya yönelirken  ayağı geçen yıl kestikleri kurbanlık koyunun postuna takılır.Lambayı elinden düşürür, lambadan dökülen gazyağı ile yerler tutuşur.Yangına en yakındaki Rıza amca ve Müfide nine yetişir.Yangın büyümeden söndürülür. Neye uğradığını anlamayan tilki şaşkınlıkla tavukların yanında beklemektedir.Ben kapıya yaklaştığımda çok kalabalık olmuştu. Aradan ite kaka  girip baktığımda manzara çok eğlenceliydi.Şaban amca iki eliyle tilkiyi boğazından yakalamış, Rıza amca kuyruğundan iki eliyle sıkıca tutmuş, böylece hayvanı hiç kımıldayamayacak şekilde bekletiyorlardı. Şaban emi “Rıza sakın kuyruğunu bırakmayasın bu hayvan pençeleriyle ellerimi parçalar” diyordu. Herkes bir şeyler söylüyor, çocuğuna gösteriyor, dinleyen de yok kimse kimseyi. Ortalık ana baba günü derler ya işte öyle. Biraz sonra  herkes sakinleşti. Neler yapılabileceği soğukkanlılıkla düşünüldü. Bir at zinciri getirilerek hayvan bağlandı. Hayli eğlenceli saatlerden sonra köyün köpekleri çağrılındı ve tepkilerine incelendi. Gerçekten dişlerini acayip gösteriyordu can havli ile, hiçbir köpek yanaşamadı bir zaman. Kamil dedelerin ( Hilmi KURT’un babası) gri yaşlı bir köpekleri vardı, adı da kuda ( kuda kuyruğu kesik köpeklere denirdi) geldi. Tecrübeli köpek tilkiyi faka bastırdı.Ağzı ile tutacakmış gibi yapıp tutmadı.Birkaç kere bu davranışı tekrarlayıp aniden sırtından ağzı ile yakalayıp sıkarak canını aldı.

                                  DİĞER YAZILARI İÇİN BURAYI TIKLAYINIZ